سروده زیبا ذبیح الله صاحبکار در وصف استاد آشتیانی

ذبیح الله صاحبکار

ای روح بلند آسمانی‏

گنجینه ‏ی حکمت و معانی‏

همتای تو هیچ‏کس ندیدیم‏

بر مسند فضل و نکته‏ دانی‏

شایسته بود گرت بخوانند

صدر المتألهین ثانی‏

دریافته از طریق اشراق‏

مجموعه‏ ی علم را مبانی‏

دامان بزرگواریت،پاک‏

ز آلودگی جهان فانی‏

آثار تو ای بزرگ استاد

چون نام تو باد جاودانی‏

از جبهه‏ ی روشن تو تابد

خورشید کمال و مهربانی

‏ گنجینه‏ی علم و معرفت را

کردی همه عمر پاسبانی‏

فارابی و بو علی نکردند

از خامه چنین گُهرفشانی‏

ای گرمیِ محضر تو خوش‏تر

از جلوه‏ ی گلشن جوانی

‏ ای مدعیان معرفت را

بر لب زده مهر ناتوانی‏

امروز تویی که نام نیکت‏

ورد لب عالی است و دانی

‏ تو خضر رهی و قلب پاکت‏

سرچشمه‏ی آب زندگانی

‏ ای صدرنشین بزم دانش

‏ گنجور خزاین معانی‏

چون کوه دراز باد عمرت‏

در سایه‏ ی عزت و امانی‏

از دولت بخت بهره‏ات

باد همواره سرور و شادمانی